| pn | wt | sr | cz | pt | so | nd |
| 26 | 27 | 28 | 29 | 30 | 31 | 01 |
| 02 | 03 | 04 | 05 | 06 | 07 | 08 |
| 09 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 |
| 16 | 17 | 18 | 19 | 20 | 21 | 22 |
| 23 | 24 | 25 | 26 | 27 | 28 | 29 |
| 30 | 31 | 01 | 02 | 03 | 04 | 05 |
Góry opruszone śniegiem,
Białe chmury pod niebem,
Trawy w zaspach schowane
I dzieciątko kochane.
Leży małe na sianie,
Kwili jako śpiewanie.
Pragnie jeno czułości,
Matuli i ludzkiej miłości,
Jako jagniątko spłoszone,
W stajni u Boga schronione.
Nadzieję i miłość niesie
W zaklętym życia lesie.
Nowy żywot otwiera
Za nim zaś marność umiera
I nowym rokiem nam gości
Wiary, nadziei, miłości.
Nadajcie temu tytuł bo ja nie mogę nic wymyśleć:(
Nastał nowy rok... A z nim żadna radość, o której zwykło się mówić na forum. Raczej strach, smutek, zakłopotanie, ale i ciekawośc i ogromna nadzieja...Nadzieja na lepsze jutro i uporzątkowanie tego haosu, który, jak ktoś bardzo mi bliski powiedział, sama sobie wytwarzam.Jak Ci to wtedy odpowiedziałam, muszę czasem zburzyć misterną budowlę, żeby mieć co układać i budować.Być może dom zbudowany i urządzony na nowo okaże się lepszy, ładniejszy i doskonalszy od poprzedniego? A jeśli nie to mogę znów go zburzyć i robic to do momentu, aż uznam, że osiągnęłam to czego chciałam...A może nigdy tego nie osiągnę? Może już zawsze będę psuła i naprawiała, rozrzucała i układała... Może własnie o to chodzi? Nowy rok a z nim obawa czy podołam wszystkim ludzkim i własnym pomysłom, zachciankom i rozkazom... Pytanie, czy sprostam własnym marzeniom?